ölüyorum anlasana

efsanevi aşk-ı memnu repliği. bihter ziyagil'in içinden çıkamadığı acıyı anlattığı cümle. her duruma da gider kullanmayı seviyorum. ve o sahne.

başlığı bihter'in ses tonuyla okudum evet.

finallerden sonra ben amk

böyle bağıracağım şimdi. beni bırakın bensiz devam edin.

sessiz bir çığlık.

anlıyorum

her gün msj olarak atmak istediğim ama atamadığım söz..

saliselerle evimize yakın olan camiye dönüp bu repliği dile getiriyorum... (bkz: oruç tuttuğu için mızmızlanan sözlük yazarları)

kendimi kalbimden vurmama ramak kaldı

şu an ki durumumu ne güzel özetlemiş rahmetli ziyagil

gözlerimin önünde köfte yiyorlar :/

adını kâlbime kazıdım ben, sen farkında olmasan da. şeksiz, şüphesiz sana bağlandım. bir kere karşılık ver bana kalbinle, yalnızca dur ve sessizce dinle… sana anlattığım hikâyeler yalandı desem, tüm aşk sözlerim palavraydı, mutlu mu olacaksın sanıyorsun? seni seviyorum işte, neden anlamıyorsun? ölüyorum uğruna bak, gözlerim gözlerine haykırıyor: “ölüyorum! ” sessiz sedasız çığlıklar içinde feryat ediyorum, feryat ediyorum sana, bana, aşkımıza, dünya’ya… ölümüm sen oluyorsun, sana ölüyorum anlasana… seni seviyorum sevgilim, beynime indirdiğin her tokmağa rağmen, kalbime vurduğun her merminin sancısına rağmen, seviyorum seni. gül şu garip yüzüme bir kez de artık, üzme beni… nev-i tecessüs

o sahne o ses tonu o mimikler... kız halimle bihtere öldüm ben de